Çalışıyor evet zira Pelosi’nin Tayvan dan sonra geçtiğimiz günlerde ziyaret ettiği Ermenistan da ki tavrı , konuşması ,önceden planlı gözyaşlarını kameralar karşısında dökerken akıllarda ki soru ne yapmaya çalışıyor bu Pelosi oluyor.

Aslına bakarsanız enteresan bir dönemin insanlarıyız biz. Bizim dönemin mutlu geçirilen çocukluk gençlik dönemlerimiz bir anda mutsuzluk dönemine hızlı bir geçiş yaptık denilebilir.

Baktığımızda ne oluyor derseniz ne olmuyor ki...

Bu kadar akılları yakan savaşlar, güç kavgaları…

Öte yandan hemen yanı basımızdaki Rusya’da Putin’in batıya karşı paniği, söylevleri ve anlamını anlayamadığımız en son hareketi ile Ülkede Seferberlik ilan etmesi.

Diğer komşumuz İran da ki değişmeyen gericilik ve cehaletin son kurbanı, başını tam örtmediği için Massa Ameni’nin gözaltında ölümü ile beraber karışan Tahran sokaklarından yükselen Kadınların Özgürlük çığlıkları sadece bu hafta tanıklık ettiğimiz bir kaç olaydan sadece bazıları.

Bazen takip etmekten yoruluyor insan vs neye şaşıracağımızı düşünmekte fazlasıyla beynimizi yakıyor.

Geçtiğimiz hafta iş için Avrupa’da ki önemli 4 başkentteydim.

İnanın orada ki gözlemlerim insanlar dünyayı boş vermiş sadece kendi rutinlerinde iş koşturması, suyu kısıtlı kullanımla nasıl adapte bir haytaları olacağı, çoktan soğumuş hava ile enerji sıkıntısına hazır olmadıkları panikleri vardı yüzlerde…

Derler ya hep kendini düşünüyor şu an Avrupalı sadece kendini, alıştığı konforun tam tersi hayata karşı paniği ve telaşını yaşıyor.

Bu kadar da karamsar olma demeyin bir saniye…

Bu paniği yaşamayan tek ülke bence Avrupa da Lüksemburg…

Niye derseniz: Ben böylesi üzerine huzur bulutlarının çöktüğü, huzuru iliklerinize kadar hissedebileceğiniz başka bir ülke görmedim ki dünyada 60’tan fazla ülke görmüş biri olarak.

Ne mi var Lüksemburg da? Bir kere küçücük 500 bin nüfuslu ve nüfusun yarısından fazlasını Expat’ların oluşturduğu, yerlisinin ülkenin ormanlarla çevrili alanlarında ki özel evlerde yaşadığı, ulaşımın ülkede herkese ücretsiz olduğu, Avrupa’nın emekliye en yüksek maaş verdiği bu ülke de insana, çevreye saygı var değer var.

Krallık olamayacak kadar küçük topraklara sahip olan , Düklük ülkesi Lüksemburg’a yıllardır gitmediğim için kızdım kendime.

Yanı basımızda böylesi refah, huzurlu insanların yaşadığı suç oranının neredeyse hiç olmadığı ülke insana önce garip geliyor sonrada huzura boğuyor. Dibinize kadar gelen araba düşünün size değdi değecek korna sesi yok seni biri uyardığında kenara çekil vs diye o zaman fark ediyorsan arabayı ve şoför gülümseyerek geçiyor yanınızdan. Garip değil mi?

Ülkede ses yok gürültü korna vs inanın ses yok…

Maaşlar çok yüksek olduğundan harcama kalemi de fazlasıyla olmadığından insanlar bu konforlu hayatta fazlasıyla güzel yaşıyorlar.

Yerlisinin ortalıkta gözükmediği ülke de yaşayan yolda denk geldiğim bir Türk 4 senedir bu ülkedeyim daha bir tane Lüksemburglu ile tanışmadım görmedim demesi bunun bir örneği.

Yeter evet bu kadar huzurlu bir ülkeyi çok konuşmayalım bana da garip geliyor dört bir yanımız dertle sorunla dolu olduğu, her gün bizi şaşırtan olumsuz haberler almamız, olumsuz haberler vermemiz varken…

İnsanoğlu her şeye alışır derler ya alışamaz ya cehalete, yobazlığa, hırs iktidar kavgalarına manasız davranışlara alışamaz.

Gidin bakın Rusya ya halk Ukranya savaşından beri Putin’e anlam veremiyor tepkisini yaşıyor hissettiriyor.

Alın İran… Gencecik bir kadına karşı uyguladığı şiddet ve ardından insanların artık yeter diyerek sokaklara dökülmesini yaşıyor bugünlerde.

Yaşadığımız, nefes aldığımız bu yeryüzünde şartlarını, çizgisini kendisinin belirlediği insanların yaşamları hırsa, iktidar savaşlarına, anlamsız güç kavgalarına yenilmemeli.

Dünya aslında gerçekten üç günlük…

Yaklaşan kış mevsimi, dünyanın bu haline baktığımız da gerçekten çok sıcak geçecek bu sene…