Seneler seneler evvel, 2000'lere kadar tarım ve hayvancılık bu ülkenin temel değerlerinden birisiydi zamanla hayat farklı bir serüvene dönüştü ve artık köylülerimiz üretmek yerine şehir merkezine inip sebze ve meyvesini şehir merkezinden alıyor. 

Yurt dışına ihracat yapanlar hariç çiftçinin durumu iyi değil. 

Her zaman söylüyorum. Avazımın çıktığı kadar da söylemeye devam edeceğim; çiftçiye kredi vermek yerine her kaymakamlığa 2-3 traktör verilmeli bu traktörler her gün bir köyde tarlaları sürmeli. Bu uygulanırsa gerçekten birçok şeyin değişeceğine tüm kalbimle inanıyorum. Maliyetler öyle bir arttı ki artık çiftçi ilgilenemiyor. Binbir zorlukla yetiştirip topladıkları ürünleri çok ucuz miktarlara satıyorlar dolayısıyla da artık çiftçilik yapamıyorlar. Verilen krediyi de doğal olarak ödeyemez duruma geldiklerinden elde avuçta ne varsa satıyorlar. Yetkililerin artık bu durumun farkına varıp stratejiler üretmesi gerekiyor. 

Çiftçinin sesi duyulmalı artık!

Devletin aracı olacağı konumda hem çiftçi, hem devlet, hem de vatandaş kısacası tüm ülke kazanır. Çiftçilik bizim toplumun büyük oranının damarında var, imkanlar oldukça herkes bu durumun bir köşesinden tutacaktır ve el birliği ile muazzam gelişmeler olacaktır. Tarım Kredi Kooperatifleri ve mahalle bakkalları aracılığıyla satılmasına aracılık yapıldığı takdirde hem enflasyon dizginlenir, hem halk daha organik ve daha kaliteli ürünler tüketmiş olur hem de yurt dışından ithalat yapmamış oluruz...

Zamanında bölge teşvikleri adında program yapılmıştı onun benzeri tarım için de yapılmalı ve her bölge için ayrı ayrı teşvik verilmeli, her ilde o ile özgü ürünlerin alınacağı pilot fabrikalar kurularak ürünler satın alınmalı ve pazarlaması yapılmalıdır. Hatta satın alıp pazarlamasını yapmak için belediye iştirak şirketleri de kurulmalı. 

Yapılmak istense yapılabilecek o kadar çok şey var ki...

Tarlada 10 olan markete gelince 50 oluyor; gerekli adımlar atılırsa arada varsa paravan şirketler veya komisyoncular onlar yerine halk yararlanmış olur.

Sürekli istişare ettiğim halk ve eski çiftçiler artık yetkililerin bu durumun farkına varmasını ve gerekli adımları atmasını istiyor.

Deyimi yerindeyse şu an elde bir avuç çiftçi kaldı onlar da yurt dışına satış yapıyor. En kaliteli ürünler genellikle yurt dışına gönderiliyor. 

Çiftçiye nefes olmalıyız, çiftçiye nefes oldukça hepimiz kazanırız. Yetkililerin tarımın ne kadar önemli olduğunun artık tam anlamıyla farkına varması ve adımlar atması gerekiyor çünkü ülkemizin ihtiyacı var. 

Bir gün Rusya gibi sebze ve meyvenin tanesini onlu, yüzlü, binli rakamlara almak zorunda kalmak istemiyorsak şimdiden önlemleri almalıyız. 

Hayvancılık konusunda da gerekli adımlar ve teşvikler yapılmalı. Tarım ve hayvancılık vakti halinde bu ülkenin bel kemiği gibiydi yine öyle olmalı yoksa bizi daha zor günler bekliyor olabilir.

Vakit hareket vakti...