Araştırmaya göre mutsuzluğun en büyük sebebi ekonomik etmenler olsa da akla daha birçok sebep geliyor. Aslında son bir haftanın bile gündemine bakıldığında bile bu nedenlerin birçoğu görülüyor. 

Öncelikle yargının kötü işliyor oluşu büyük bir etmen çünkü yargının düzgün işlemediği bir ülkede her konuda aksaklık yaşandığı bir gerçek. Suçlular sokaklarda, bazı suçsuz insanlar ise haksız bir şekilde hapishanelerde… Örneğin 1992-2001 yılları arasında 91 kişinin ölümünden sorumlu olan Hizbullah örgütü mensuplarından birinin 2019 yılında tahliye edilmesi, amcası tarafından yıllarca tacize uğrayan ve mahkeme devam ederken intihar eden Emre Yıldır’ın amcasının 26 yıl ceza almasına rağmen 3 yılda salıverilmesi veya komşusuna baltayla saldıran bir kişinin tutuklanmaması gibi mantığın almadığı olaylar yaşanıyor. Bu ülkede kanunlar neden işlemesi gerektiği gibi işlemiyor da bu kadar çok acıya sebebiyet veriliyor? Kanunlarda gereken düzenlemeler ne zaman yapılacak da bu saçma kararlar son bulacak?

Bir diğer problem eğitim… Eğitim sistemindeki sorunlar bir yana öğrencilerin düzgün beslenemediği ve 6-19 yaş aralığındaki çocukların en az dörtte birinin çok düşük kilolarda olduğu aile sağlık merkezlerinde yapılan bir araştırma sonucunda gündeme yansıdı. Ekonominin kötü gidişatı sebebiyle aileler ne kadar uğraşsa da çocuklarına yeterli besini sağlayamıyor bu da çocukların gelişememesine ve hatta eğitim haklarından da düzgün bir şekilde yararlanamamasına sebep oluyor. Yetersiz besin alan çocukların beyinlerini tam kapasiteyle kullanmaları beklenemeyeceği gibi fiziksel olarak da yorgun hissediyorlar. Okullarda kahvaltı ve öğle yemeği verilmesi, bu yemeklerin yenilebilir durumda olması ve hatta yaz aylarında da bir şekilde destek olunması gerekiyor ancak çoğu velinin beyanına göre tuvalet kağıdı bile bulunmayan okullarda böyle bir yardımın yapılması olası görünmüyor. 

Acilen çözülmesi gereken ve insanların mutsuzluğunda en çok payı olduğunu düşündüğüm bir diğer konu ise mülteci sorunu. Çoğu konuda öncelik tanınan ayrıcalıklı bir kesim haline gelmeleri bir yana çoğunun Türk insanına saygı duymuyor oluşu insanların canını sıkıyor ve ikinci sınıf vatandaşmışız gibi bir his veriyor. Kendi ülkemizde öncelikli grup biz olmalıyken neden aksi şekilde hareket ediliyor?

Bu mutsuzluğun daha birçok etmeni var ancak en acil olanlarına bile bir çözüm üretilmezken diğerlerine üretileceğine inancım yok. Bu mutsuzluk ancak mantıklı adımlar atılırsa tersine çevrilir ancak artık bu adımların atılacağına dair çoğu kişinin bir beklentisi kalmadı, dolayısıyla da mutsuzluğumuz günden güne artacak gibi gözüküyor.