a. İhracata yasak getirmek

b. İthalatta vergileri sıfırlamak

c. Bu işin içinde başka işler var diyerek topu taça atmak

d. Rakiplere gözdağı vermek için ucuz market açmak 

Hükümetler, belediyeler süpermarket açıyor, mahallede bakkallar, manavlar, kasaplar kapanıyor. 3 kuşaktır bakkal, kasap işleten hallice esnaflar işsiz kalıyor. Kadınlara girişimcilikte pozitif ayrımcılık yapılıyor, kooperatif kurmayana kız vermiyorlar. Moda kavramlar üzerinden tarıma yön veriyoruz. Kırsal kalkınma kim icat ettiyse tutanın elinde can veriyor. Kırsal da kalkınan yeni yetme burjuva, köylü hala köylü.

Domates derseniz hala aynı Antalya’dan İstanbul’a seyrü seferde.

Sorumuz şu Domates Antalya’dan İstanbul’a uçakla giderse ne kadar otobüsle giderse ne kadar yol parası öder?

İstiyoruz ki yol parası ödemeyelim. Sırf bunun için üreticiden.comlar icat edildi. Köylü sever, fırsatçı yatırımcılar ibreyi köye çevirdi. Halleri, kabzımalı yok edip e ticareti el sütünde tutuyoruz. Derdimiz kimin aracı olup zengin olacağı. Üreticiden direk olunca domatesin yolculuğunda kazanan uluslararası lojistik şirketleri, Alibaba, getir – götür. Karbon ayak izi  aynı, yol parası bel büküyor, sera gazı salınımı hepsi aynı.

İstiyoruz ki; tarlada piş ağzıma düş,  lojistiğin artan önemini, maliyetini hala algılayamıyoruz. Garsonlar, satış elemanları, pastacılar, bilgisayarcılar tekmili birden istifa etti Trendyol’da dağıtımcı oldu, işler gıcır.

Gelinen noktada süpermarket açarak, ihracat yasağı getirerek, ithalatta vergileri sıfırlayarak tarım ve gıda endüstrisini terbiye etmek işin en palyatif olanı.

Hani özelleşecektik, hani sektöre rakip olmayacaktık, hani görevimiz piyasayı düzenlemekti sil baştan. Yakın mazimizde halk marketleri el yordamıyla açmışlığımız, domatesi buralarda pazardan pahalıya satmışlığımız var hatırlatırım. Bu arada bu yapılarda dönen rantın haddi hesabı olmadığını da itinayla bildiririm. 

Kural koyucuların görevi; sektörlerin verimli bir şekilde çalışmasını sağlamak için yasal düzenlemeler yapmak, inovasyonu desteklemek, yeni pazarlar için uluslararası ilişkiler dizayn etmek, ülke markasını güçlendirmek, piyasada güven tesis etmek, enflasyonu sürdürülebilir bir oranda tutmak, borçlanmayı planlamak, hane halklarının gelirlerini artırmak. İklim değişikliğinin olumsuz etkilerinden teknoloji ile tarımı korumak.

Yerli gübre üretene, tohum geliştirene, toprak bakım ürünü çalışana, tarım teknolojisi üreten şirketlere destek olmak. Liste uzun cevap çoktan seçmeli. Kararı verecek olan kural koyucular;

Türk tarımının hedefi ne?

Tarımın geleceğine güzel tohumlar ekmek istiyorsak;

Kısa ve uzun vade hedefleri ayırıp, bir bilene danışmakta fayda var. Bunun için sosyal medya doğru yer değil.

Neden mi şimdi yazdım? Tarımın kısa vadeli meselelerinden tarım takviminde ekim zamanı, destekler ne ekeceğimize karar verdiriyor çoğu zaman.

Ezcümle; hala tarımın gerçek sorunlarını konuşmuyoruz, yarın gündem değişir, marketler havlu atar. Tarım endüstrisini daha büyük sorunlar bekliyor. Böyle giderse gerçek kıtlık ve açlıkla karşılaşacağız.

Sadece bu yıl kuraklık nedeniyle 6 milyona yakın buğday kaybımız var. Hangi ürün olursa olsun gıdada eski fiyatlara bir daha dönmemiz mümkün değil. Kişi başı 1406 metreküp su varlığı ile su stresi çeken ülkelerden olduğumuzu, önlem alınmaz ise önümüzdeki 5 yılda su yoksulu olacağımızı “Su Şurası”’nın yapıldığı şu günlerde hatırlatmayı borç bilirim.