Yılda sekiz kat artan fiyatlar, yapılan zamların etkisini çoktan hükümsüz bıraktı. 2025’e gelindiğinde asgari ücretlinin cebinden yaklaşık 50 bin liralık reel değer kaybı buhar olup uçtu.

Bugün dört kişilik bir ailenin yalnızca sağlıklı beslenebilmesi için gereken açlık sınırının 30 bin TL civarında olduğu belirtiliyor. Buna rağmen yeni asgari ücret için konuşulan rakamların 28 bin TL seviyesinde kalması bekleniyor. Bu da daha açıklanmadan, milyonlarca çalışanın açlık sınırının altında bir ücrete mahkûm edileceğini gösteriyor.

Türkiye neredeyse bir asgari ücret ülkesi haline geldi

Çalışanların yarısı geçimini bu ücret düzeyinde sağlıyor. Bu nedenle belirlenecek her rakam toplumun yarısının yaşam standardını doğrudan belirliyor. Yeni yıl için masadaki olası zam oranlarının %25 ile %30 arasında konuşulduğu ifade ediliyor. Bu oranlar gerçekleştiğinde asgari ücretin 27.630 TL ile 28.735 TL arasında bir yere oturacağı hesaplanıyor. Yılsonu enflasyon beklentisinin de bu aralığa yakın olması, rakamların gerçeğe çok uzak olmadığını gösteriyor.

Bugün Türkiye’nin gerçek hikâyesi, ekonomik raporlarda değil; pazar filesini dolduramayan annelerin çabasında, faturaları denkleştirmeye çalışan çalışanların kaygısında, ikinci iş arayan gençlerin yorgunluğunda yazılıyor.

Asgari ücretin açlık sınırının altında kalması yalnızca bireysel bir geçim sorunu değil; ülkenin üretimi, sosyal dengesi ve ekonomik istikrarı için çok daha geniş etkiler yaratıyor. Tüketim düştükçe işletmeler zorlanıyor; işletmeler zorlandıkça istihdam geriliyor; gerileyen ekonomi ise yeniden büyüme gücünü kaybediyor. Bu kısır döngü, geleceğin üzerine görünmez bir duvar örüyor.

2026’da tartışılması gereken aslında “asgari ücret kaç TL olacak?” sorusu değil. Çok daha temel bir soru karşımızda duruyor: Bu ülkede çalışan bir insan, neden insanca yaşamak için gerekli olan gelire ulaşamıyor?

Karar vericilerin önünde tarihi bir sorumluluk var: Asgari ücreti sadece bir maaş olmaktan çıkarıp, insanca yaşamın asgari standardı haline getirmek. Çünkü bir ülkede milyonlarca insan açlık sınırının altında bir ücretle tartışılıyorsa, sorun rakamlarda değil; sistemin kendisindedir