Yaşam standardı ve refah düzeyi, ekonomik büyüme ve gelir dağılımı, insanların yaşam koşullarını doğrudan etkiler. Güçlü bir ekonomi, daha iyi barınma, sağlık, eğitim ve beslenme imkânı sağlar. Ancak gelir eşitsizliği arttığında, refahın topluma eşit dağılmaması sosyal adaletsizlik yaratır.

İstihdam ve işsizlik, ekonomik istikrar, istihdam oranlarını yükseltir. İnsanlar üretime katıldıkça toplumsal huzur artar. İşsizlik oranlarının yükselmesi ise bireylerde stres, umutsuzluk ve sosyal dışlanma gibi sorunlara yol açar.

Eğitim ve sosyal hareketlilik, güçlü bir ekonomi, eğitime yapılan yatırımları artırır. Eğitim fırsatları genişledikçe bireylerin sosyoekonomik statülerini yükseltme şansıda artırır. Zayıf ekonomi, özellikle düşük gelirli ailelerin çocuklarını dezavantajlı hale getirir.

Toplumsal dayanışma ve değerler, ekonomik refah dönemlerinde toplumlar genellikle daha iyimser ve dayanışmacı olur. Kriz dönemlerinde ise bireycilik, güvensizlik ve kutuplaşma eğilimleri artabilir.

Siyasi ve sosyal istikrar, ekonomik krizler; protestoları, hükümet değişimlerini ve politik radikalleşmeyi tetikleyebilir. Sağlam bir ekonomi, siyasi sistemin istikrarına ve kurumlara olan güvene katkı sağlar.

Kültür ve tüketim alışkanlıkları, ekonomik yapı, insanların kültürel tüketim biçimlerini moda, teknoloji, sanat, medya vb. etkiler. Tüketim toplumları, kimlik ve mutluluğu maddi başarıyla ilişkilendirme eğilimindedir.

Eğitimde, kültür ve sanatta toplumsal ilerleme refah seviyesini yükseltir. Ekonomik kalkınma toplumun bütün bireylerini olumlu etkiler. Refah payının adil dağılması istikrar ve kalkınmanın temelini oluşturur.