Haberin fazla köpürmediğine, medyanın toplumu “yeni anayasa hazırlıkları”; “Dilan Polat” hadisesi v.s. benzeri konularla oyalandığına bakmayın gerçek gündemimiz bu... Yani ekonomi...  

Yakın dönemin siyasi olaylarını az- çok takip etmiş kişiler açısından çok yabancı olmasa gerek bu tür iddialar. Ötesi Mehmet Şimşek’in göreve geldiğinden bu yana kaç kere “istifa etti… görevi bıraktı, masasını topladı.” türünden “kulis haberi”nin çıktığını ben unuttum. Öyle olunca “aldırmayalım, takılmaya değmez” deyip geçelim mi? 

Ateş olmayan yerden çıkan dumandan mı söz ediyoruz derseniz bence durum tam olarak böyle değil. Demek istediğim, tabir caizse Türkiye ekonomisi yangından çıkıyor. Üstelik alev henüz bastırıldı, yer yer yapılan soğutma çalışmalarının ortasındayız. Açıkçası hızlı bir rüzgarın harlamasıyla emeklerin zayi olması, bir şeylerin boşa gitmesi pekala mümkün…

Sonuç olarak medya açısından cazip görünen “Yönetim katında kavga çıktı” haberlerine herkesin kulak kabartmaya teşne olduğu ortam. Zirveden istediğiniz kadar “Sorun yok, hayal ürünü haberler” deyin… Birilerinin çenesini tutamadığı, bire bin katıp kendince renklendirerek anlatmayı sevdiği tabloda gerçek öyle olmasa da “Şuyu vukuundan beter” (=Söylenti gerçeğin yerini alır) denilen hallere mahsus süreç bir kere işlemeye görsün önünü almak zorlaşır…

Tablo böyle olmasına böyle, ama toplumda da sabırsızlık had safhada… Dar gelirli kesim isyanları oynuyor; iş dünyası dersen feryat figan... Bu düzeyde yüksek faizle kim fabrikasını çalıştırabilir, kim tezgahını döndürür bilinmez… Çarkın durmaya başladığı o kadar açık ki, konkordato başvurularının çetelesini tutmaya kurumlar yetişmiyor...  

Ekonomi yönetimin son dönemde dillendirdiği ağırlıklı konu vergi; vergi kaçağını önlemek, çok kazanandan çok az kazanandan az vergi... İyi, doğru… Ama bu, alın teriyle çalışan kitlenin dürüst iş adamının derdine çare değil. 

Ve daha ötesi rahatsızlığın ortasında siyaset bunalmış şaşkın halde…