Aralarında torunlarının da olduğu en yakın aile üyelerini son birkaç ayda İsrail saldırılarında kaybetmiş insandan söz ediyorum. Değişik cephelerde maruz kaldığı eleştirilere cevap yetiştirmek yerine bir kısmını duymamazlıktan gelen, bir diğer kısmına da tahammül eden; oturup kalkacağı yer konusunda açıkça yüzüne söylenmese de ima yoluyla hissettirilen onca itip kakmaya rağmen şikayet etmeyen bir insandı Haniye. Bildiğim onun Gazze’de yaşanan soykırım ve arkası kesilmeyen saldırılar sonucu halkın tahammül sınırının sonuna geldiğinin farkında olduğu. Bu nedenle de açıkçası diğer bazı Hamas liderlerinden farklı olarak “ateşkes müzakerelerini en fazla önemseyen, İsrail’i ikna için ABD ve bazı Arap ülkelerinden gelen telkinlerin taviz olarak algılanmasının doğurduğu engellere takılmayıp herkesten fazla önemsediği” Gazze’nin geleceğine ve Hamas’ın nasıl bir siyasi yol benimsemesi gerektiğine odaklanmayı önemseyen bir lideri kaybetti dünya… Özetle onun katledilmesiyle 1993 Ağustos’unda Yaser Arafat’ın Oslo’da Şimon Peres’le imzaladığı barış anlaşmasından buyana Filistin davası en ağır yarayı aldı.