Organik ve inorganik kirleticiler olarak 2 gruba ayrılan mikro kirleticilerden bazıları kanserojen, endokrin bozucu veya toksik etki göstererek çevre ve insan sağlığına zarar verebiliyor.

Pestisitler, poliaromatik hidrokarbonlar, poliklorlu bifeniller, polibromlu difenil eterler, dibenzo-p-dioksinler, poliklorlu dibenzo furanlar gibi plastik ve plastikleştirici ürünler ve bileşikler organik mikro kirleticiler olarak sıralanıyor. 

İnorganik mikro kirleticiler arasında yer alan ağır metaller ise yer kabuğunda doğal olarak bulunan bileşikler ve bunların bozulması ya da yok olması mümkün değil. Genel olarak toksik olan ve çevre kirliliğine yol açan ağır metallere kurşun, kadminyum, krom, demir, kobalt, bakır, nikel, cıva ve çinko olmak üzere 60'ın üzerinde metal dahil edilebilir. 

Mikro kirleticiler deşarjlarla, yağmur sularıyla, atmosferden kuru veya yaş çökmelerle, hava ve rüzgarlarla uzun mesafelere taşınarak denizlere ulaşabilir. Buradaki canlıların tüketimiyle besin zincirine katılarak, en üst basamaklara kadar çıkıyorlar. Uzun süre kirli ortamdan alınan besinler sık tüketildiğinde insanlarda hastalıklara sebep olabiliyor.