Aktris ve yönetmen Sevtap Çapan’ın kendine özgü diliyle duygularını ve deneyimlerini

kaleme aldığı yazıları “Eriveç Erive” adını verdiği yeni kitabı okuyucularla buluşuyor. Özgün

yazınsal kimliğiyle bütünüyle örtüşen deneme türündeki kitap, Dramatik Yayınları etiketini

taşıyor.

Profesyonel sinema, televizyon ve tiyatro oyuncusu olan Sevtap Çapan, kendine has dili,

üslubu ve tarzıyla oluşturduğu yazarlık kimliği ile üretmeye ve ürettiklerini okuruyla

paylaşıyor. Çapan, “Eriveç Erive” adını verdiği yeni kitabının girişinde kendini oyunculuk ve

yazarlığğnğ şu sözlerle tanımlıyor:

“Oyunculuk ve yazarlık; tüm yaşamım,

yaşama nedenim, şerefim ve onurum.

Hayatı anlama ve anlamlandırma çabamdaki

en iyi kılavuzlarım.

Ben bir oyuncuyum, ben bir yazarım.

İnsanın görünen ve görünmeyen taraflarının

bir yansımasıyım, bir sözcüyüm.

Dünyayım, uzayım.”

Tamer Levent’ten kitaba dair

“Sevtap Çapan bu yeni kitabında, daha öncekilerde de olduğu gibi, yaşamın zaman içinde

gözden kaçan detayları ile ilgili görüşlerini, fikirlerini dile getiriyor. İnsanın fikir üretmesi

süreçtir, fikrini ifade etmesi ise üründür. Süreç ve ürünün bir araya gelmesi ise insan beyninin

varoluş nedeni olan ve SANAT kavramı ile tanınan özelliğidir.

Sevgili Sevtap, Eriveç Erive’de bizlere bu ürünü ile selam veriyor. Bizler de tüm insanlığın bu

özelliklerini keşfederek, kendilerini özenle ifade etmesine, “SANATA EVET!” diyoruz. Bu

farkındalığın yaşam biçimi olmasını diliyoruz.”

Tamer Levent

Eriveç Evire yazısından bir kesit

Ben böyle yaşıyorum işte!

Hayatı, aşkı, sanatı, edebiyatı, eğlenceyi, yemeyi içmeyi, seyri, duyguları, düşünceleri; aklınıza

gelen gelmeyen her şeyi “eriveç erive” yaşıyorum.

Bu “abrakadabra” gibi sihirli bir sözcük değil ama etkisi bazen sihir, bazen mucize yaratıyor

hayatımda. Bunlar olmasa dahi, rahat kafa ve vicdan garantisi verebiliyorum kendime. Bunu

benim için kim yapıyor ki? Kim yapabilir ki?

Her yaşananın altında, bilinmeze sürüklendiğimiz bir sorun çıkma ihtimali yatıyor.

Çoğunu tek başımıza çözmek zorunda kalıyoruz.

Bir konu hakkında düşünürken, “Önemli olan ne? Ne yapmalıyım? Nasıl çözeceğim? Beni asıl

üzen neydi?” gibi binlerce soru soruyorum kendime ve her yüzeysel bakışımla çıkmaza

girdiğimde, diyorum ki:

Eriveç erive!