Onlara cellat derler. Adaletin kanlı eli, iktidarın korkulan yüzüdürler. Kimi zaman ihanete gün doğarken, kimi zaman toplumun vicdanına seslenmek için gelirler. Evleri gözlerden uzak, paraları lanetli, mezarları isimsizdir.

Gazeteci ve yazar Muhammed Pamuk’un yeni kitabı, “Adaletin ve Gücün Kanlı Eli” adlı çalışması Kitapyurdu Yayınlarında, raftaki yerini aldı. Dünyanın farklı ülkelerinde, Osmanlı'da ve Cumhuriyet tarihindeki cellatları konu alan kitap, mesleği adam öldürmek olanların hayatına yakından bakıyor.

“Cellatlık teklifini götürdüklerinde 'Boynuna ipi geçireceksin, sonra da sandalyeye bir tekme vuracaksın' demişlerdi. 'Sadece bir tekme...' Uzun zamandır işsizdi. Bir çocuğu ölüme gönderene kadar düşünmemişti bir cana kıymanın ne anlama geldiğini." Gazeteci Muhammed Pamuk'un giriş cümlelerini bu ifadelerle başlıyor. 

Neden bu mesleği seçtiler, ipi çekerken neler hissettiler... Örneğin 12 Eylül döneminde Erdal Eren'in infazını gerçekleştiren Cellat Hüseyin 1985'te Nokta'ya verdiği röportajda şöyle diyor:

"Beni kana susamış ilan ettiler. İdam kararını ben mi verdim? Ben devletin dediğini yaptım."

Cellatların çoğunun yoksulluk yüzünden bu mesleği seçtiklerini anlatan kitapta cellatların anıları, çeşitli röportajlarından derlenen açıklamalarının yanı sıra cellatlığın tarihi, günümüzdeki infazlar gibi bölümler de var.