Modern tarım, sulama, gübreleme, tohum ıslahı ve makine kullanımı gibi çeşitli yöntemlerle birim alanda en yüksek verim ve geliri elde etmeyi hedeflemektedir. Tarih boyunca, geniş tarımsal üretimin önünde büyük engeller oluşmuştur. Bunlardan biri, tarımsal bitkiler için sağlanması zorunlu olan besinlerdir. İnsanlar bu engeli aşmak için hayvan dışkılarını gübre olarak kullanmış, topraklarını nadasa bırakmış ve her yıl farklı bir bitki ekmiştir.

17. yüzyılın sonlarına kadar toprak ve bitkilerin besin ihtiyacı olarak sadece hayvan gübreleri kullanılmış, toprak her yıl nadasa bırakılmış ve toprağa her yıl farklı bir bitki ekilmiştir. Yeterli hayvan gübresinin bulunamaması ve her yıl nadasa bırakma sonucunda tarımsal üretim sınırlı kalmıştır. Ancak 18. yüzyılda İngiltere başta olmak üzere Batı dünyasında büyük bir devrim yaşanmıştır. Şalgam ve üçgül ekiminin başlamasıyla toprakların nadasa bırakılma zorunluluğu ortadan kalkmıştır.

Bu dönemde kaliteli hayvanlar diğer türlerin arasından seçilmiş, verimli türler elde edilmiş ve Norfolk'un verimsiz kumlu toprağına kil ve tebeşir ekleyerek verim arttırılmıştır. Buna karşılık Avrupa'da bu süreç daha yavaş ilerlemiş, Fransız ve Alman çiftçiler uzun süre geleneksel ekim-biçim yöntemlerini terk etmemiştir. Sanayinin gelişmesiyle birlikte tarımda da önemli gelişmeler yaşanmıştır. İlk defa dökme demir sabanlarda, silindirlerde ve tırmıklarda kullanılmıştır.

Yapay gübrelerin getirdiği verim artışı ve toprakların yeni yöntemlerle işlenmesi sonucunda tarımsal faaliyetlerin pazar payı artmış ve tarım sektörü ekonomik bir güç haline gelmiştir.

Ulaşım kolaylıkları, tarım ürünlerinin uzak yerleşimlere bile hem ucuz hem de hızlı taşınmasını sağlamaktadır. Muhafaza ve soğutma yöntemleri geliştikçe Avrupa, birçok ülkeyle tarımsal ticaret yapmaya başlamıştır. Günümüzde, bilimsel gelişmeler sayesinde, tarımsal faaliyetler çok farklı coğrafyalarda ve koşullarda yapılabilmektedir. Üretim dünya üzerinde yapılan tarım ve tarımsal verim, coğrafyadan coğrafyaya değişiklik göstermektedir. Bunun en önemli sebepleri iklim koşulları, farklı tarım politikaları, sulama ve gübreleme teknikleridir.

Sanayi Devrimi'ne kadar tarım, insanlığın büyük çoğunluğunun temel geçim kaynağı olsa da, günümüzde tarımda gözle görülür gelişmeler ve teknolojinin getirdiği etkiler bulunmaktadır. 20. yüzyıl boyunca tarımda önemli değişiklikler yaşanmıştır. Tarımdaki makineleşme ve yapay gübre kullanımı, çevreye büyük zararlar vermekte ve su kirliliği gibi sorunlara yol açmaktadır. 21. yüzyılda çevre sorunları ve küresel ısınma gündeme gelince, tarımda makineleşme ve yapay gübre kullanımı azaltılmıştır. Tarımdaki çevre zararlarına alternatif olarak geliştirilen organik tarım, temiz ve sağlıklıdır ancak pahalı olması nedeniyle üst sınıf kişilerce tercih ediliyor.