Trafikte yayalara yol verme problemi mesela. Otomobil bir eşyadır ve eşyanın insana karşı geçiş üstünlüğü olduğuna inanmak zordur. Otomobil kullananların bir kısmı otomobillerini her şeyden üstün ve değerli gördüğünden sanırım hadlerini aşarlar. Korkarım bunların tövbe etmek fırsatları olmayacaktır.

İnsanların önemli bölümünün selam verme kabiliyeti olmaması mesela. Bu durum insanlığın israfı olması yanında Türkçe’nin de israfı demektir. Dilde selamlama anlamı taşıyan kelimeler atıl durumdadır. Çoğu selam dahi kerhen verilir. Memleketin hatipleri dahi konuşmalarını açarken selamlama özgünlüğü sunamaz, basma kalıp ifadelere başvururlar. Gerçekten bu evrensel güzelliğin özellikle şehirlerdeki eksikliği büyük ilkelliktir. Taşıma şehirlilik bunalımıdır, geçer diyelim.

Bu problemler iyi kötü gündeme getiriliyor. Ben tekrar bir hatırlatmak ihtiyacı duydum. Fakat öyle iğrenç bir hal var ki kimse gündeme de taşımıyor. Okulda, işte, siyasette, günlük yaşamda garip bir biçimde tüm olağanlığıyla devam ediyor bu hal. Gündeme getirmek istediğim konu da bu; faşist söylemler.

Memlekette ne zaman kınanacak bir şey olsa bu faşist söylemler hortluyor. Kategorik olarak bazı ülkeler, coğrafyalar ya da milletler bu kınanacak işlerle kurulan adice bir ilişkiyle faşist umarsızların ağzında hiç hak etmedikleri biçimde çiğneniyor.

Hemen yaftalanıyor Uganda, Papua, Arabistan ve daha bir çoğu. Yahu, hiç mi utanmıyorsunuz bir Ugandalı ya da bir Papualı karşısınıza çıktığında. Hiç mi insanlıktan nasibinizi almadınız. Siyaset kürsülerinde, tartışma programlarında her yerdesiniz üstelik. Bitmiyor çoğalıyorsunuz.

Yok burası Uganda mı, vay Papua mı?

Pardon, siz kimsiniz?

Lütfen, yakışık almıyor bu söylemler. Türkiye’ye zarar veriyor. Bu dili kullanmayın. Kullananları uyarın. Dışlayın. Def edin gitsin.