Bir deri bir kemik kalan ve bakımsız kaldığı her halinden belli olan çocuğun aylardır bu şartlarda o evde yaşadığı belirlendi. Bu kan dondurucu olayla ilgili o kadar çok ihmal var ki… Çocuğun bulunmasından sonra bile atılan adımlar ne kadar doğru orası da ayrı bir konu. 

Çocuğun evden çıkarılış şekli ne kadar doğruydu? Elbette pedagoglar bu konuda daha doğru çıkarımlar yapacaktır ancak zaten aylardır kapalı kalmış bir çocuğu battaniye içerisinde hoş olmayan bir görüntüyle çıkarmak çok da doğru değildir diye düşünüyorum. Ardından hastanede belli ki bir süre tedavi görmesi gereken ve hem ruhen hem fiziken yıpranmış bir çocuğun uzun bir araba yolculuğuyla sözde annesine götürülmesi ve sonrasında oradan da tekrar alınması ne kadar mantıklı?  Annesi yaptığı açıklamalarda teyzesinin çocuğunu kaçırdığını, uzun süredir çocuğunu almak için uğraş verdiğini söyleyip, çocuğunun sosyal hizmetler tarafından alınmasına tepki gösterse de konuşmalarının oldukça çelişkili olduğu aşikâr… Kaldı ki uzun süredir çocuğunu almak için çaba gösteren bir anne aylardır sabit bir adreste olan çocuğunu bulamaz mıydı? Bununla ilgili ne gibi başvuruları olmuş? Çocuğunun tramvalarını silmek için elinden geleni yapacağını söyleyene kadar bu tramvalara maruz kalırken neredeydi? Bu kadar ihmalkâr bir annenin ve adı çok fazla geçmeyen babasının da bir şekilde cezalandırılması gerekiyor.

Evi kiralayan teyzesinin ifadeleri ise insanın aklıyla dalga geçer nitelikte… Yeğeninin onu annesi bildiğini ve gerçeği duyduktan sonra sadece hoşuna giden hazır yiyecekleri yediğini, olay günü evden çıkarken çocuğun agresif hareketler yapmasından çekindiği için kapıyı kilitlediğini ve çocuğun yanına kimseyi yaklaştırmadığı için bakımsız halde olduğunu söyleyen teyzesinin kendisini kurtarmak adına saçmaladığı da ortada… Madem o çocuğu yanınızda tutuyorsunuz o zaman ona insani şartları sağlamakla yükümlüsünüz. Ayrıca 17 kiloya düşen bir çocuk ne kadar agresif olursa olsun size veya başkasına ne yapabilir? Bu mümkün mü? Madem bakamıyorsunuz çocuğu neden sosyal hizmetlere teslim etmediniz, amacınız neydi? 

TÜİK tarafından 2019 yılında yapılan araştırmaya göre Türkiye’de 5-17 yaş aralığında 720 bin çocuk çalıştırılıyor. Bu sayının ne kadar doğru olduğu tartışılır ancak gerçek şu ki sayı fazla değil ancak eksik olabilir. Türk Eğitim Derneği’nin 2021 raporuna göre ise zorunlu eğitim çağındaki 676 bin çocuk 2021 yılında okuldan uzak kaldı, lise çağındaki her 10 çocuktan biri ise okula gitmiyor. UNICEF’in 2020 yılında yaptığı mutluluk araştırmasına göre Türkiye’de 15 yaşındaki çocukların yüzde 47’si mutsuz. Ayrıca birkaç ay önce Dünya Sağlık Örgütü’nün paylaştığı verilere göre, Türkiye'de 5 yaşındaki çocukların yaklaşık 6'da 1'i kronik olarak yetersiz besleniyor.

Genel tabloya bakıldığı zaman Cem Muhammed sadece gündeme gelen, umuyorum ki kötü koşullardan kurtulan bir çocuk ancak bilmediğimiz birçok Cem Muhammed olduğu da ortada. Umuyorum ki hepinize hak ettiğiniz çocukluğu yaşamanızı sağlayacak bir düzen gelir, mevcut düzene ses çıkarmakta ve değişmesini sağlamakta yetersiz kalanlardan biri olarak hepinizden kendi adıma özür dilerim çocuklar.