2015 yılında 193 dünya lideri, 2030 yılına kadar yoksulluğu sona erdirmek, eşitsizlikle mücadele etmek ve iklim değişikliğini durdurmak için 17 iddialı hedef üzerinde anlaştı. Ülkeler Küresel Hedeflere doğru ilerlemeyi hızlandırmaya odaklanıyor. 

Ben bu yazıyı yazarken, Dünya Sağlık Örgütü tarafından kaydedilen haftalık vakalar COVID-19 2 milyondan fazla insanı öldürdü. Dünyayı muhtemelen daha da kötüye gidecek bir maddi durgunluğa sürükledi. Virüs, gelişmekte olan dünyanın bazı bölgelerini yakıyor. Hindistan günde 90.000'den fazla vaka kaydetmekte. Hastalığı bastırdıklarını düşünen bazı Avrupa ülkeleri ikinci bir dalganın sancıları içinde. Amerika'da bu hafta resmi ölü sayısı 200.000'i aştı; yedi günlük toplam vaka 26 eyalette artıyor. Ve birçok ülke vakalarda başka bir artış için hazırlanıyor. Aslında - yoksulluk ve hastalıkla mücadelede onlarca yıllık tarihi ilerlemeyi kutlamak varken nelerle uğraşıyoruz. Ama mevcut gerçekle dürüstçe yüzleşmeliyiz: Bu ilerleme artık durdu. Gelen bu yılki raporda, Birleşmiş Milletler Sürdürülebilir Kalkınma Hedefleri (SDGs) dahil 18 göstergelerine göre son yıllarda dünya her biri için gelişme kaydetti. Ancak, gel gör ki bu yıl büyük çoğunlukta bu konuda geriledik. 

Yapmamız gereken iki yol var İlk olarak, pandeminin verdiği ve halen yaptığı zararı - sağlığa, ekonomilere ve neredeyse her şeye - olan etkisini analiz etmek. Daha sonra yani ikincisi olarak da, dünyaca işbirliğine dayalı bir yanıt için tartışmak lazım. Bill Gates Vakfı değişik ülkelerde bu fikirleri anlatmaya çalışıyor. Bir çok kuruma göre de zaten bu işi başımıza açan bu vakıf. Gördük ki küresel krize ulusal çözüm bulmak çok zor. Hem de gelişmekte olan ülkeler için bu durum imkansız gibi. Tüm ülkeler salgını sona erdirmek ve ekonomileri yeniden inşa etmeye başlamak için birlikte çalışmalıdır. Bunun farkına varmamız ne kadar uzun sürerse, ayağa kalkmanın o kadar uzun süreceğini ve hatta daha pahalıya mal olacağını bilmek gerekiyor. Ama yine de kendi kendine yeten ülke olabilmek tam hedef olmalıdır. Yoksa Filler tepişirken çimenlerin ezilmesi kaçınılmazdır. Keşke önümüzdeki bir kaç Ay İçinde Dünya ülkeleri Büyük Bir Anlaşma yapsa. Başta sağlık olmak üzere işsizlik konusunda çığır açan yenilikler, ön saflarda çalışanların kahramanca davranışları ve aileleri, komşuları ve toplulukları için ellerinden gelenin en iyisini yapan sıradan insanları refaha eriştirecek projeler olsa. 

Herkes önümüzdeki tehdide odaklandı. Çünkü risk çok hızlı ve çok yüksek. Önümüzdeki birkaç ay içinde dünya ülkelerinin yapacağı çok önemli işleri olmalı. 

Bu sabah sevgili dostum iş adamı Recep topçu ile konuşurken beni mutlu eden bir kaç şey söyledi. Mesela artık fabrikalar yeniden piyasada var olmaya başlamışlar. Avrupa ülkemizle olan ticaretini ve mal taleplerini tekrar gündeme sokmuş. Bazı firmaların stok çalışmaları da başlamış. 

Girdi talebi de oluşmuş sektörlerin talebi başlamış.

Tüketim talebi de genelde hane halklarının tüketimi ve devletin tüketimi olarak iki gruba ayrılıyor. İkisinde de bir hareketlenme var.

Yatırım talebi ve İhracat da olursa önümüzdeki yıllarda bizi tutan olamaz. Şaka gibi geliyor size ama bu Kovid denilen virüs bizi sarstı ama yavaş yavaş ayaklanmaya başlıyor sektörler. Hadi bir de gelir destekleri hem kamunun aldığı tedbirlerden dolayı iş ve gelirini kaybedenlerin toplumsal olarak desteklenmesini sağlayacak olursa, Covid-19 tedbirlerinin ekonomiyi daha fazla daraltmasını engelleyecektir.

Uzmanların dediklerine göre, Covid-19 salgını 2. Dünya Savaşı’ndan sonra yaşanan en büyük küresel ekonomik krize. Hızlı bir şekilde bu koşullara uygun ekonomi politikaları uygulayan ülkeler bu krizi en hafif hasar ile atlatabilecek. Uygun ekonomi politikalarını tasarlamak için sağlıklı bir tartışma sürecinin gerekli olduğu açık.